The fortifications that were constructed at mouth of the Świna estuary were begun in the Early Middle Ages, and their use and rebuilding continued until modern times. The geographic location of Świnoujście, and its significance for trade, maritime economy and defence, were considered crucial factors.
Until the outset of the 17th Century, temporary fortifications were erected by the Pomeranian princes, then by the Dutch and Swedish, and at the turn of the 18th Century, by the Prussian and French. However, it was not until the 19th Century that the Prussian army started the construction of the permanent fortification complex. This truly transformed Świnoujście into a stronghold.
During World War I, Świnoujście was a home base for elements of the emperor’s navy, though it did not serve as a battlefield. Following the war, under the terms of the Treaty of Versailles, the fortifications were partly disarmed. In the inter-war period and during World War II, the Świnoujście port constituted the largest Kriegsmarine base on the Baltic Sea. After Świnoujście was besieged by the Soviet army in 1945, in a daring move, many of the personnel and as many civilians as possible were evacuated on ships and taken to the west. This was also the time when some of the fortifications got destroyed.
Post-war fortification work in the stronghold was conducted by both Russians and Poles. At this time, most of the former German fortifications, barracks and warehouses were re-used for military purposes. Indeed, the last defensive facilities in Świnoujście were constructed in the 1970’s. While, after the end of the Cold War, the fortifications have completely lost their significance, at present, they testify to a long local history and serve as a popular tourist attraction. Source: Swinoujscie - Tha land of 44 islands
Budowa fortyfikacji u ujścia Świny rozpoczęła się już we wczesnym średniowieczu i trwała właściwie nieprzerwanie do czasów nam współczesnych. Zadecydowało o tym geograficzne położenie Świnoujścia i jego znaczenie dla handlu, gospodarki morskiej i obronności.
Do początku XVII w prowizoryczne umocnienia wznosili tutaj książęta pomorscy, później Duńczycy i Szwedzi, a na przełomie XVIII i XIX w Prusacy i Francuzi. Dopiero w XIX w. armia pruska zapoczątkowała budowę kompleksu fortyfikacji stałych, które przekształciły Świnoujście w twierdzę.
Podczas I wojny światowej Świnoujście było dużą bazą cesarskiej marynarki, jednak nie stoczono tutaj żadnych walk. Na mocy Traktatu Wersalskiego część umocnień twierdzy zastała rozbrojona. W okresie międzywojennym i podczas II wojny świnoujski port był największą bazą Kriegsmarine na Bałtyku. Kiedy w 1945 r Świnoujście okrążyły wojska sowieckie, załoga ewakuowana została okrętami na zachód. Zniszczono wtedy także niektóre fortyfikacje.
Po wojnie prace fortyfikacyjne na terenie twierdzy prowadzili Rosjanie i Polacy. Do celów wojskowych wykorzystano większość dawnych umocnień niemieckich. Ostatnie obiekty obronne wzniesiono wokół Świnoujścia w latach 70-tych. Po zakończeniu „zimnej wojny” tutejsze fortyfikacje całkowicie utraciły swoje znaczenie, stając się teraz kapitalnym świadectwem historii i dużą atrakcją turystyczną. Zrodlo: Swinoujscie - Tha land of 44 islands
Gallery 2015:
Location:
